Njeri i shkurtër dhe i shëndoshë. Përdoret me kuptim negativ, përkeqësues. Disa e përdorin edhe “rramaduc”.
-Mos na e sill mo ate rrumaducin k’tu!
Njeri i shkurtër dhe i shëndoshë. Përdoret me kuptim negativ, përkeqësues. Disa e përdorin edhe “rramaduc”.
-Mos na e sill mo ate rrumaducin k’tu!
Njëjës dhe shumës. Njeri i vulgut, i lënë mënjanë dhe i pazhvilluar, zotërues i një inteletki me tipare fort të prapambetura, që përdoret nga të tjerët për arritjen e qëllimeve, apo thjesht tallet e vihet në lojë.
– Po unë jam i ftuar o, kam vëndin tim, e kam me ftesë. Pse, ça më di ti mua o, rrëmbythje tutje!?
I referohet dikujt që nuk merr vesh. Përdoret edhe “rryp”
-Po ai është rrip fare…Nuk i jep asgjëje rëndësinë e duhur, i rrëmujshëm.
– Ai është rrumpallë.1) Eufemizëm për organin mashkullor tek të miturit.
-Hiqi durët nga rrushi, se është turp, të keqen tezja!2) Shprehje afeksioni, shpesh dhe ironie, me konotacione ushqimore dhe erotike njëherësh.
Kur shpreh afeksion, referimi bëhet direkt për frutin, kurse në rastin ironik referenca i shkon direkt organit mashkullor.
Ushtar i ri, zhargon ushtrie. Antonim i dajë.
Sinonim për dikë që e kualifikon si tepër primitiv dhe i prapambetur, mund të shoqerohet edhe me ndonjë mbiemër tjetër, që mund t’i vijë për shtat karakterit të tij ose të saj.
– Niku përfundimisht është rrotë fare. (shiko edhe pallosh)
– Ti je rrotë kari! – Ajo është një rrotë kurve, që leje mos e fol!Iki fshehurazi, pa i rënë njeriu në sy.
– Hajde rrëshkasim, se nuk du të m’shofi ai morri i bythës (shih: morr bythe).